``တြင္း``

ကုိယ္ခ်င္းလည္း မစာဘူး။

သူတုိ႕တုန္းကေတာ့ ေနခ်င္သလုိေနၿပီး

ငါတုိ႕က်မွ ဟုိလုိ မေနနဲ႕။ ဒီလုိမေနနဲ႕။

ဟုိလုိေလး လုပ္ၾကည့္ပါလား။

ဒီလုိလုပ္တာ မွားတယ္။

ေတာ္ေတာ္ကုိ ကုိယ္ခ်င္းမစာၾကတဲ့ လူႀကီးေတြပဲ။

************

``ဒီအရြယ္မွာ ရည္စားမထားရဘူးေနာ္``

သူတုိ႕တုန္းကေတာ့ထားခဲ့ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က်မွ မထားနဲ႕တဲ့ဗ်ာ။

``မပ်င္းၾကနဲ႕။ ပ်င္းရင္ ပညာမရဘူး``

သူတုိ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အရြယ္တုန္းက ပ်င္းခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။

``ပုိက္ဆံစုၾက၊ မျဖဳန္းၾကနဲ႕``

ေတာ္ေတာ္ အေျပာေကာင္းတယ္။ သူတုိ႕ ပုိက္ဆံမစုခဲ့ၾကလုိ႕။ ေငြေတြကုိျဖဳန္းတီးခဲ့ၾကလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဒီလုိေနေနၾကရတာ မဟုတ္ဘူးလား။

``အရက္မေသာက္နဲ႕ ငါ့သား``

အေဖ့ပါးစပ္မွာ အရက္နံ႕ေတြနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာၿပီး ဆံုးမေနတယ္။

``ေဆးလိပ္ေသာက္တာ မေကာင္းဘူး``

သူ႕အိတ္ေထာင္ထဲမွာ စီးကရက္ဘူးႀကီးနဲ႕။ ေဆးလိပ္မေကာင္းေၾကာင္းတရားလာၿပီးေဟာတယ္။ ရယ္စရာေကာင္းလုိက္တာ။

``မေနႏုိင္ရင္ ကြန္ဒံုးသံုးၾကေနာ္``

လာလာခ်ည္ေသး။ လူႀကီးေတြက လူငယ္ေတြကုိ ဆံုးမၾကတယ္။

လူငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ``ေစာဒက``ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ လူႀကီးေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားကုိ တစ္ဖက္သက္ ေျပာတယ္လုိ႕ျမင္ၾကတယ္။ ကုိယ္ခ်င္းမစာဘူးလုိ႕လည္း ခံစားၾကတယ္။ သူတုိ႕လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့ၿပီးမွ ငါတုိ႕အလွည့္မွာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင့္မေပးဘူး။ မတရား ဘူး။

ဒီလုိ လူငယ္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။

 **********

တစ္ခါတုန္းကေပါ့…။ ရတနာသုိက္ရွိတယ္လုိ႕ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေဒသ တစ္ခုရွိတယ္။  အဲဒီေသမွာ ရတနာေတြကို လုိက္ၿပီးရွာၾကတဲ့ ရတနာမုဆုိးေတြ လည္းရွိတယ္။ တစ္ရက္မွာ မုိးႀကီးေလႀကီးက်ပါေလေရာ။ မုိးေတြကလလည္း သဲသဲမည္းမည္းရြာတယ္။ ေခ်ာင္းေရေတြ ဒလေဟာစီးလုိ႕ ေျမေတြၿပိဳတယ္။ သစ္ပင္ေတြ လဲတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ေတာစပ္တစ္ခုရဲ႕ ေခ်ာင္းနံေဘးမွာ ေရတြင္းေဟာင္းႀကီးတစ္ခု ေပၚလာတယ္။ အဲ့ဒီတြင္းရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဝမွာ လူေတြဝုိင္းအံုၿပီး တြင္းထဲကုိစုိက္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကတယ္။

``ဟာ… တြင္းထဲမွာ လက္လက္လက္လက္နဲ႕ ေရႊေတြျဖစ္မယ္ကြ``

``မဟုတ္ဘူး၊ ပတၱျမားခဲေတြ ေနမွာပါ``

``ငါကေတာ့ စိန္ေရာင္ေတြေတာက္ေနတယ္ ထင္တာပဲ``

``မဟုတ္ဘူးကြ၊ ေရွးေဟာင္း ရတနာသုိက္ ေတြ႕ၿပီကြ``

တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝမွာ ဝုိင္းအံုၿပီးၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူေတြအားလံုးဟာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနၾကတယ္။ အားလံုးဟာလည္း ``ေလာဘ`` မ်က္လံုးေတြ ကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္က ေျပာေျပာဆုိဆုိ တြင္းထဲကုိ ခုန္းဆင္းမယ္လုပ္တယ္။

``ဟိတ္ေကာင္.. မင္းမဆင္းနဲ႕၊ ငါ အရင္ဆင္းမယ္။ ငါအရင္.. ေရာက္တာကြ``

``ဘယ္ရမလဲ၊ ဒီလုိဆုိရင္ ငါအရင္ ဆင္းရမွာကြ``

``ဒီတြင္းေပါက္ဝကုိ မင္းထက္ငါအရင္ ေရာက္တာေလ``

ဘာမေျပာ ၊ ညာမေျပာနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ဟာ တြင္းထဲကုိ ``ဝုန္းခနဲ`` ခုန္ဆင္းလုိက္ပါေတာ့တယ္။

တြင္းေအာက္ေျခကုိလည္းေရာက္ေရာ… လင္းလက္ေနတဲ့အရာေတြဟာ ေရႊေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ ပတၱျမားေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ စိန္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ မုိးရြာလုိ႕ေျမၿပိဳၿပီး တြင္းထဲမွာရွိတဲ့ ေျမြေပြးေတြ၊ ေျမြေဟာက္ေတြ၊ အေကာင္ေတြ ေပါက္ေနၾကတာ။ ``ေျမြေပြး၊ ေျမြေဟာက္`` အေကာင္ေပါက္ေတြရဲ႕ ``မ်က္လံုး`` ေတြအေရာင္ေတာက္ေနတာသာျဖစ္တယ္။ တြင္းထဲကုိ ေရာက္ေနတဲ့သူက တြင္းအေပၚကုိေအာ္ၿပီး ေျပာလုိက္တယ္။

``ဟိတ္ေကာင္ေတြ.. ဆင္းမလာၾကနဲ႕။ ေရႊေတြ၊ စိန္ေတြမဟုတ္ဘူးကြ။ ``ေျမြေပြး``ေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြ။ ``ေျမြေဟာက္`` ေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြ၊ သူတုိ႕မ်က္လံုး ေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြကုိ ငါတုိ႕က ``စိန္`` ေတြထင္ေနတာ။ ေရႊေတြ ထင္ေနတာ။ ပတၱျမားေတြ ထင္ေနတာ။ ငါတုိ႕ထင္သလုိ မဟုတ္ဘူးကြ။ တြင္းထဲကုိဆင္းမလာၾကနဲ႕။ ငါကိုေတာ့ ေျမြကုိက္ကုန္ၿပီ။ မင္းတုိ႕ဆင္းမလာၾကနဲ႕``

တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝက လူေတြက မယံုၾကဘူး။ ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္းလုိခ်င္လုိ႕ လိမ္ေျပာတာပဲျဖစ္မယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ခုန္ခ်လုိက္တယ္။

``ဟုတ္တယ္ေဟ့၊ ဆင္းမလာၾကနဲ႕ စိန္​ေတြမဟုတ္ဘူး။ ရတနာေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူေျပာတာမွန္တယ္ကြ၊ ဒီေကာင္ေသေနၿပီ။ ငါ့ကုိလည္း ေျမြေတြက ဝုိင္းၿပီး ေပါက္ကုန္ၿပီ။ ``ေျမြ``ေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက။ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ငါတုိ႕က ရတနာေတြလုိ႕ ထင္ေနတာ။ မင္းတုိ႕ တြင္းထဲကုိ ဆင္းမလာၾကနဲ႕။ အားလံုးေသကုန္ၾကလိမ့္မယ္``

တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝက လူေတြအားလံုးဟာ တြင္းထဲက လူေတြေျပာတဲ့စကားကုိ မယံုၾကဘူး။ ဒီႏွစ္ေကာင္ အပုိင္စီးခ်င္လုိ႕`` လီဆယ္``ၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္လုိ႕ပဲ ထင္ေနၾကတယ္။

ဒီလုိနဲ႕……

တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလုိက္ၾကတာ။ တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝက လူေတြ အကုန္လံုးတြင္းထဲမွာ ေသကုန္ၾကေတာ့တယ္။

*******

လူႀကီးဆုိတာ…

ေျမြေတြရဲ႕ အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကုိ ``စိန္`` ေတြမွတ္ၿပီး၊ ရတနာေတြမွတ္ၿပီး၊ တြင္းအနက္ထဲကုိ ခုန္ဆင္းခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြ။

သူတုိ႕က ေျမြအကုိက္ခံရၿပီးမွ  တြင္းနက္ထဲကေန ေအာ္ေျပာတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခုန္မဆင္းနဲ႕လုိ႕ ေျပာတာ။

လူငယ္ေတြက မယံုၾကည္ဘူး။

ဒီေတာ့ ခုန္ဆင္းၾကဦးမယ္ေပါ့။

*******

လူငယ္၊ လူလတ္၊ လူႀကီးကို ဘယ္လုိအဓိပၸာယ္ သတ္မွတ္သင့္သလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလုိ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။

မသိလုိ႕လုပ္လုိုက္မိတဲ့ အမွား၊ မွန္တယ္ထင္လုိ႕ လုပ္လုိက္မိတဲ့အမွား၊ အမွားေတြကို အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ထပ္ၿပီးမွားသြားမိတဲ့အမွား၊ မွားမွန္းသိရဲ႕နဲ႕ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး ဇြတ္တုိးၿပီး မွားမိတဲ့အမွား.. အဲဒီအမွား ေတြကို ရင္မွာပုိက္ၿပီး 

အမွားမ်ားစြာျဖင့္ ေနာင္တ တရားမ်ားနဲ႕ ရွင္သန္ေနထုိင္သူကုိ လူႀကီးဟုေခၚသည္။

အမွားကုိ အမွားမွန္းမသိဘဲ အမွားကုိ အမွန္ထင္ၿပီး အဲ့ဒီအမွားေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနသူမ်ားကုိ လူလတ္ဟုေခၚသည္။

အမွားမ်ားကုိ မွားရန္အတြက္ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုိက္လံရွာေဖြေနသူမ်ားအား လူငယ္ဟုေခၚသည္။

ဒီေတာ့ …..

ေနာင္တနဲ႕ ရင္းၿပီး၊ အမွားနဲ႕ရင္းၿပီး ရထားတဲ့ ဘဝသင္ခန္းစာေတြကို လူငယ္ေတြအတြက္ မမွားဖုိ႕လုိက္နာဖုိ႕၊ ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႕၊ သတိျပဳဖုိ႕၊ ေျပာၾကားတာကုိ လူငယ္ေတြ နားလည္သင့္တယ္။

တကယ္ေတာ့…

အေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့ ေျမြေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြကုိ စိန္ေရႊအမွတ္နဲ႕ အရယူဖုိ႕ႀကိဳးစားရင္း၊ ဆံုးရွဳံးမွဳေတြ၊ ေနာင္တေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ၊ ဆင္းရဲျခင္းေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ရင္းလုိ႕ သိလာခဲ့ရတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားကုိ လူငယ္ေလးေတြ နားလည္ေစခ်င္လုိ႕ ဒီပံုျပင္ေလးနဲ႕ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။

မယံုရင္ တြင္းထဲ ကုိခုန္ဆင္းလုိက္။

ေရႊမႏၱေလးဂ်ာနယ္

အမွတ္စဥ္(၂၆၅)၊ ၉.၆.၂၀၀၈။

``တြင္း`` စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပသည္။

ဦးဘုန္း(ဓာတု)
မႏၱေလး။