Thursday, March 31, 2011

After You!

0 comments
ရွက္ရွက္နဲ႔ ၀န္ခံပါရေစ။
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္မွာ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ေလဆိပ္ရဲ႔ ဧည့္ခန္းမထဲမွာ မႏၲေလးကိုသြားမယ့္ ေလယာဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေန ခဲ့တယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းကို ဆက္တဲ့ အမ်ားသုံးတယ္လီဖုန္း တစ္ခု ရွိတယ္။ အဲဒီ့တယ္လီဖုန္းက တယ္လီဖုန္းဆက္ခ မေပးရပါဘူး။ အဲ့ဒီ တယ္လီဖုန္းကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဆက္ေနတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာလည္း တယ္လီဖုန္း ဆက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့သူ ေလး ငါးေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း တယ္လီဖုန္းဆက္ေနတာ ၿပီးကိုမၿပီးႏိုင္ဘူး။ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ၾကာမွ ေနာက္တစ္ေယာက္အလွည့္ ေရာက္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ တစ္ေယာက္ကလည္း ဖုန္းေျပာလိုက္တာအၾကာၾကီးပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္က အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပုံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဖုန္းေျပာ ေနတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ၿပီး
“အားနာမႈမရွိလိုက္ၾကတာ”လို႔ ခံစားရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မႏၲေလးကိုသြားမယ့္ေလယာဥ္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကိုတက္ဖို႔ “စပီကာ”က  ေၾကညာပါတယ္။ မႏၲေလးကို သြားမယ့္ခရီးသည္ေတြ အားလုံး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားၾကတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကို သြားဖို႔ ဘတ္(စ္)ကားတစ္စီး ထိုးဆိုက္လာတယ္။ အဲ့ဒီကားနဲ႔ ေလယာဥ္ဆီကို ေလယာဥ္စီး ခရီးသည္ ေတြသယ္ေဆာင္မွာျဖစ္တယ္။ လူေတြဟာ ဘတ္(စ္)ကားေပၚကို အလုအယက္ပဲ တိုးေ၀ွ႔တက္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ တိုးေ၀ွ႔တက္တဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္းပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေလယာဥ္ဆီကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံရဲ႕ ေနာက္အနားအေပါက္က ကၽြန္ေတာ္ တို႔တက္ရတယ္။ ဒီလိုပါပဲ... ေလယာဥ္ေပၚကို တိုးေ၀ွ႕ၿပီးတက္လိိုက္တယ္။ ကိုယ့္ထိုင္ခုံနဲ႔ ကိုယ္ဆိုေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား တိုးေ၀ွ႕တက္ခဲ့မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ မစဥ္းစားမိဘူး။ တိုးတာ၊ ေ၀ွ႔တာ၊ တြန္းတာ၊ တိုက္တာ အက်င့္ပါေနလို႔႔ပဲျဖစ္မယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကထိုင္ခုံမွာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ လာထိုင္တယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့တဲ့သူပါ။ သူဟာ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာပဲ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ေနတယ္။ ေလယာဥ္တက္ၿပီးလို႔ (၁၀)မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြက လက္တြန္းလွည္းေလးေတြကိုတြန္းၿပီး အစား အေသာက္လာေကၽြးပါတယ္။ အပူလား။ အေအးလား။ ႀကိဳက္ရာသုံးေဆာင္လို႔ရတယ္။ေဖာ့ဘူးေလးနဲ႔ အသားညႇပ္ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးစီ လိုက္ၿပီးေ၀တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ထိုင္ခုံက အတြင္းဘက္မွာပါ။ အစားအေသာက္လာၿပီးေပးတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြက တစ္တန္းၿပီးတစ္တန္း၊ တစ္ခုံၿပီးတစ္ခုံ စနစ္တက် ေပးေ၀ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခုံအနားလည္းေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ အသားညႇပ္ေဖာ့ဘူးတစ္ဘူးကို လွမ္းယူလိုက္ တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီႏိုင္ငံျခားသားက လူသြားလမ္းရဲ႕ေဘးမွာ ေနရာယူထားသူ။ သူက အရင္ယူရမွာ။ ကၽြန္ေတာ္က အတြင္းဖက္ကခုံမွာ ထိုင္တဲ့သူ။ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္မွယူရမွာ။ ဒါေပမယ္ ကၽြန္ေတာ္က အရင္ လက္ကိုလွမ္းလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားက စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္။

“After you” 

အဲ့ဒီစကားကိုၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ပါဘူး။ အစာစားရင္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။

“After you” တဲ့။

After ဆိုတာ... ၿပီးေနာက္။

you ဆိုတာ... သင္၊ မင္း၊ နင္၊ ရွင္။
ဒီေတာ့... “After you” ဆိုတာ “မင္းၿပီးမွ”လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ “မင္းကို ဦးစားေပး”ပါတယ္။ “မင္းအရင္လုပ္”ပါ။ ဒီလို သေဘာေဆာင္တဲ့ အဂၤလိပ္ေခတ္ေပၚ စကားတစ္ခုပါ။
 
ကၽြန္ေတာ္ ေတြးရင္းနဲ႔ ရွက္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ  “After me” သမားပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ မီးရထားလက္မွတ္တန္းစီရင္လည္း ငါရဖို႔...။

ဘတ္(စ္)ကားစီးရင္လည္း ငါအရင္တက္ဖို႔။ ငါ အရင္ေနရာရဖို႔။

ကားေမာင္းရင္လည္း လမ္းဆုံမွာ ငါ အရင္ကူးဖုိ႔။ ငါ အရင္ျဖတ္ဖို႔။

လမ္းကူးရင္လည္း ငါ အရင္ ဟိုဘက္ေရာက္ဖို႔...။

အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္လည္း ငါ အလုပ္အရင္ရဖို႔...။
ငါအဆင္ေျပဖို႔...။

“After me”....

“After me”....

“After me”....


ငါၿပီးမွ မင္း...။ ငါအရင္...။ ငါ့ကို ဦးစားေပး။

ေတြးရင္း ေတြးရင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းရွက္လာမိတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖနဲ႔အေမကို ေျပာျပမိတယ္။ အေမေျပာတဲ့စကားဟာ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္။

“After you” ဆိုတဲ့ စိတ္ဟာ လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ပဲ။ အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းကို အေမကခ်က္တယ္။ အေမခ်က္ထားတဲ့ ထမင္း၊ ဟင္းကို အေမ အရင္မစား ဘူး။ သားသမီးေတြကို အရင္ေကၽြးတယ္။ “After you” ေပါ့ကြယ္။ ဒီလုိပဲ... မင္းအေဖဟာလည္း သူရွာလို႔ရတဲ့ ေငြေၾကးကို သူအရင္မသုံးဘူး။ သားသမီးေတြ ကို အရင္ေပးတယ္။ အရင္ေကၽြးတယ္။ “After you” ေပါ့ကြယ္။ မင္းဟာလည္း မင္းညီေတြ၊ ညီမေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ “After you” လုပ္ရမွာပဲ။ ဒီလိုပဲ မင္းဟာ ဆရာတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ တပည့္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ တပည့္ေတြကို “After you” လုပ္ရမယ္။ “After you” ဆိုတာ ဦးစားေပးျခင္းသေဘာအျပင္ စာနာျခင္း၊ နားလည္ေပးျခင္းေတြ ပါေနတယ္။ ေမတၱာတရားေတြ ပါေနတယ္။ အတၱနည္းျခင္းသေဘာေတြ ပါ၀င္ေနတယ္။

အေဖက ၀င္ေျပာတယ္။

“After me” ဆိုတာ အမ်ားအားျဖင့္ လူငယ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ကေလးေတြမွာ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ “After me” ဆိုတဲ့ စိတ္ရွိေနတဲ့သူဟာ လူႀကီး မျဖစ္ေသးဘူး။ စိတ္အရြယ္မေရာက္ျခင္းရဲ႕  မွတ္သေကၤတဟာ “After me” ပဲ။ “ အသက္ေတြႀကီးေလေလ တပ္မက္မႈေတြ နည္းေလေလ” ျဖစ္ရမွာ။ “အသက္ေတြႀကီးေလေလ တပ္မက္မႈေတြမ်ားေလေလ” ဆိုရင္ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ “After me” ပဲ။ “After me” ဆိုတာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အတၱေတြ ရင္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးရွိေနျခင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပဲ။ “After me” သမားဟာာ မိဘဆိုရင္လည္း မိဘ မပီသတဲ့သူေပါ့။ ဆရာဆိုရင္လည္း ဆရာမပီသတဲ့သူေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္လည္း သူငယ္ခ်င္း မပီသတဲ့သူေပါ့။ မိတ္ေဆြဆိုရင္လည္း မိတ္ေဆြ မပီသတဲ့သူေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးလူေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ရင္ “After me” ကိုေလွ်ာ့။ “After you” ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ သားရယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ “After me” သမားေတြနည္းလာၿပီး “After you” သမားေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲေနာ္။

သူကလည္း ကိုယ့္အေပၚ “After you”

ကိုယ္ကလည္း သူ႔အေပၚ “After you”

မိဘကလည္း သားသမီးအေပၚ “After you”

သားသမီးကလည္း မိဘအေပၚ “After you

လူႀကီးေတြကလည္း လူငယ္ေတြအေပၚ “After you”

လူငယ္ေတြကလည္း လူႀကီးေတြအေပၚ “After you”

ဆရာကလည္း တပည့္အေပၚ “After you”

တပည့္ကလည္း ဆရာ့အေပၚ “After you”

အျပန္အလွန္ “After you” ဆိုတဲ့....

၀န္းက်င္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထူေထာင္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
ဦးဘုန္း(ဓာတု)
မႏၱေလး

ဝမး္ေတဘယ္လ္

0 comments
ည (၁၁) နာရီေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လင္မယားျပန္ေရာက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီညက ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမူးလာတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ႕စီးပြားေရၚလုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လင္မယားကုိ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာရွိတဲ့ အေကာင္းဆံုးဆုိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ညစာေကၽြးတယ္။ ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္လည္းပါတယ္။ ဘဲကင္လည္းပါတယ္။ ယုိးဒယားပံုစံခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ အစံုပါတယ္။ Black Label, Green Label လုိ႕ေခၚၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ အရက္အေကာင္းစားေတြလည္းပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႕ၾကေတာ့ ေျပာၾကဆုိၾက ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႕ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာ္းပါတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္ကလည္း စင္တင္ေတးဂီတပါေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ဝုိးတဝါးအလွကုိခံစားရင္း ည(၁၁) နာရီ ထုိးသြားပါေတာ့တယ္။
ကားကုိ ျဖည္းျဖည္းေလးေမာင္းၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမေရာက္ေတာ့ အေဖမအိပ္ေသးဘူး။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေစာင့္ေနတာျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း အိမ္ကုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဝင္အိပ္လုိက္ၾကတယ္။
………..
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အိမ္မွာ ထံုးစံတစ္ခု၇ွိတယ္။ နံနက္ ၆ နာရီဆုိရင္ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ အတူတူဝုိင္းဖြဲ႕ၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ၾကရတယ္။ စကားေျပာၾကရတယ္။ ၿပီးမွ အလုပ္သြားၾကရတယ္။ အဲ့ဒီေန႕မနက္မွာ မေန႕ညက အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္။
``အေဖေရ.. သိလား။ ေက်ာ္ႏုိင္ႀကီးေလ.. ေရနံေမွာ္ေအာင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကုိ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ေပးတယ္ အေဖရ။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ အစားအစာေတြ။ အရက္ဆုိတာကလည္း အပ်ံစား။ အဝေသာက္လုိ႕ရတယ္``
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ဝင္ေျပာတယ္။
``ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္ဆုိတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ယိုးဒယားအစားအစာေတြကလည္း ``ရွယ္``ပဲ ေကာင္းလုိက္တာ လြန္ေရာ``
``ဟုတ္ပါတယ္ အေဖရေက်ာ္ႏုိင္ႀကီးရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကေတာ့ တစ္သက္မေမ့စရာပါပဲ.. အေဖရာ``
အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ စကားကုိ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ နားေထာင္ေနပါတယ္။
``Green Label ဆုိတာ အရက္လုိ႕သာ ေျပာတာပါ။ တအားႀကီး မမူးဘူးဗ်။ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္အရက္မုိ႕လားမသိဘူး။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ရစ္တစ္တစ္ကေလး။ မနက္အိပ္ရာထေတာ့လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူးဗ်.. အေဖရ သိလား``
ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စကား စ, ေျပာပါတယ္။
``ေက်ာ္ႏုိင္ဆုိတာ ၂၂လမ္းက ေက်ာ္ႏုိင္ကုိ ေျပာတာလား။ ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ။ မင္းတုိ႕တစ္ေတြ အဲ့ဒီလုိႀကီးပြားၾကတာ၊ ေပ်ာ္ႏုိင္ၾကတာ၊ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ၾကတာ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ သတိေပးစရာရွိတယ္``
အေဖဟာ..ေကာ္ဖီကုိ ေသာက္လုိက္တယ္။ သားသမီးေတြနဲ႕ ေျမးေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလုိက္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ စုိက္ၾကည့္တယ္။
``အားလံုးေသခ်ာနားေထာင္ၾက။ ငါ့သားႀကီးက ေျပာတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ဘယ္လုိေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိေပ်ာ္စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ အားလံုးၾကားၾကတယ္နာ္``
``ဟုတ္ကဲ့.. အေဖ``
``ေက်ာ္ႏုိင္ရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းသိတယ္။ တစ္သက္ မေမ့ႏုိင္ဘူးလုိ႕လည္း ေျပာတယ္။ တကယ္ကို ဝမ္းပန္းတသာႀကီး အူလွဳိက္သဲလွဳိက္ခံစားၿပီးေျပာတယ္။ ဟုတ္ရဲ႕လား.. ငါ့သားႀကီး``
``ဟုတ္ပါတယ္.. အေဖ``
``ဒါဆုိရင္ မင္းတုိ႕အားလံုးကုိ ငါေမးမယ္။ မင္းတုိ႕တစ္ေတြကို ငါတုိ႕ မိဘႏွစ္ပါးက ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``မကဘူး။ ``သရီးေတ ဘယ္လ္`` ေကၽြးေနတယ္။ ေကၽြးခဲ့တယ္။ ေကၽြးေနဦးမွၾ။ မင္းတုိ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ေနတာေတြ႕ရရင္ ငါတုိ႕အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ မင္းတုိ႕ အဲ့ဒီလုိ ေန႕တုိင္းတစ္ေန႕ကုိ ``သရီးေတဘယ္လ္`` စားေနၾကတာကိုေတာ့ အခုလုိဝမ္းပန္းတသာႀကီးေျပာဖုိ႕ သတိမရၾကဘူးေနာ္``
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားတယ္။ အေဖရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ အဓိပၸာယ္ေတြရွိေနတယ္။ အေဖက ဆက္ေျပာတယ္။
ျမန္မာစကားပံုမွာ ``တစ္လုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူး``ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုတ္ေပါင္းမ်ားစြာေကၽြးခဲ့တဲ့၊ ေကၽြးေနဦးမယ့္ အေဖတုိ႕၊ အေမတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးေနတဲ့ ``ေတဘယ္လ္`` မ်ားစြာကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။
``တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္သာေကၽြးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္လုိက္ၾကတာေျပာလုိ႕ကုိ မဝၾကဘူး။ တစ္သက္လံုး ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ဒီစားပြဲခံုေပၚမွာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေကၽြးခဲ့တဲ့ အေဖတုိ႕ အေမတုိ႕ရဲ႕ ``ေတဘယ္လ္`` ေတြကုိ မင္းတုိ႕ တန္ဖုိးမထားၾကဘူးေနာ္``
အေဖေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးခဲ့တဲ့ ထမင္းေတြနည္းမွ မနည္းဘဲ။ ``ေတဘယ္လ္``ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ ေနာင္လည္း စားေနဦးမွာပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႕ မေတြးမိၾကတာလဲ။ မစဥ္းစားမိၾကတာလဲ။ မေျပာမိၾကတာလဲ။ ျမန္မာစကားပံုမွာ ``တစ္လုတ္စားဖူးသူ႕ေက်းဇူး`` ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုပ္ေပါင္း မ်ားစြာေကၽြးေနဦးမယ့္ အေဖတုိ႕၊ အေမတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးေနတဲ့ ``ေတဘယ္လ္``မ်ားစြာကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာမွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကုိ ေနာင္တမ်ားစြာျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ……။
 
ဦးဘုန္း(ဓာတု)

Monday, March 28, 2011

နီးနီးေဝးေဝး

0 comments
အဲဒီေန႔က ဒီဇို္င္းဆရာဆီက ျပန္ခ႔ဲတယ္။ စာအုပ္အဖံုးအတြက္ ဒီဇိုင္းအပ္ထားပါတယ္။ တစ္လၾကာခဲ႔ျပီ။ သူ႔ဆီ သြားရတာလည္း အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ႔ဘူး။ " မနက္ျဖန္ လာၾကည္႕ပါ " ဆိုတဲ႔စကား သြားတိုင္းၾကားေနရတယ္။
            အဲဒီစကားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမဲ သံုးေနက်စကားပါ။ အလုပ္တစ္ခု သြားအပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရစရာရွိလို႔ သြားေတာင္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေတြ႔စရာရွိလို႔ခ်ိန္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ' နက္ျဖန္ ' ဆိုတဲ႔စကား အလြယ္တကူ သံုးတတ္ၾကတယ္။ ' မနက္ျဖန္ ' ဆိုတဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔ဟာ သိပ္မၾကာခင္ ေရာက္လာမွာျဖစ္လို႔ သည္းခံပါ။ " မနက္ျဖန္ " ဆိုတာ နီးနီးေလးပါ ။ ဘာၾကာတာမွတ္လို႔။ ခဏေလးေစာင္႔ရတာပဲ။ ဒီေလာက္မွ စိတ္မရွည္ဘူးလား။ " မနက္ျဖန္ " ဆိုတာ ဒီလို အဓိပၸာယ္ေတြ ရွိေနတယ္။
            ' မနက္ျဖန္ ' ဆိုတဲ႔အခ်ိန္ဆိုင္းမွဳဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ အေလ႔အထလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြရဲ႕ အခ်ိန္အေပၚတန္ဖိုးထားမွဳအားနည္းေၾကာင္း ဝန္ခံေနတဲ႔ စကားလံုးဆိုတာ သတိမျပဳမိၾကဘူး။ " မနက္ျဖန္ " ဆိိုတဲ႔စကားဟာ ကတိမတည္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ' မနက္ျဖန္ ' ဆိုတာ ေနာက္တစ္ေန႕ အိပ္ရာထရင္ ေရာက္သြားတတ္တာပဲ။ ဒီေလာက္ေတာ႔ ေစာင္႔ႏိုင္ရမွာေပါ႕ဆိုတဲ႕ အျပန္အလွန္နားလည္မွဳေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္သည္းခံရင္း အျပန္အလွန္ ခြင္႔လႊတ္မွဳေတြနဲ႔ ေနလာခဲ႔ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနပါျပီ။
            " မနက္ျဖန္မွ လုပ္မယ္ "
            " မနက္ျဖန္မွ ေတြ႕မယ္ "
            " မနက္ျဖန္မွ သြားမယ္ "
            ဆိုတဲ႔ ' မနက္ျဖန္ ' မ်ားစြာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါးစပ္ထဲမွာ၊ စိတ္ထဲမွာ အက်င္႔ျဖစ္ေနတဲ႔ သာမန္စကားတစ္လံုးပါ။ " See you tomorrow " ဆိုျပီး ခြဲကာနီးမွာ ႏွဳတ္ဆက္စကား ေျပာၾကတာ စာဖတ္သူေတြ ၾကားဖူးမွာပါ။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔လို႔ ယံုမွတ္ျပီး အလြယ္တကူ ႏွဳတ္ဆက္ၾကတဲ႔သေဘာပါ။
            ဒီဇိုင္းဆရာဆီကအျပန္ ဆိုင္ကယ္စီးလာရင္း ' မနက္ျဖန္ ' ဆိုတဲ႔အခ်ိန္အေၾကာင္းကို ေတြးေနမိပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ( ၆၂ ) လမ္းအတိုင္း ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေန႔ခင္းဖက္ဆိုေတာ႔ လူရွင္း၊ ကားရွင္းျဖစ္ေနလို႔ ဆိုင္ကယ္ကို ျဖည္းျဖည္းစီးလာခဲ႔တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ( ၆၂ ) လမ္းနဲ႔ ခိုင္ေရႊဝါလမ္းေဒါင္႔မွာ သဲကားနဲ႕ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ခ်ိတ္မိျပီး ဆိုင္ကယ္စီးလာတဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ကားရဲ႕ ေနာက္ဘီးကားေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္လုိ႔ ေသေနရွာတယ္။ လူေတြကလည္း ဝိုင္းအံုလုိ႔၊ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေျပာျပီး ၾကည္႔ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ နီရဲေနတဲ႔ေသြးေတြကိုမၾကည္႔ရဲတာနဲ႔ တုန္ုတုန္ယင္ယင္ျဖစ္ျပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ႔တယ္။
            ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာေလး ေရးျပပါရေစ။  
            ဒီလူႏွစ္ေယာက္ေတာ႔ ေသသြားရွာျပီ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ ေနာက္ထပ္ ဘဝတစ္ခုကို ေျပာင္းသြားၾကျပီ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္အတြက္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး။ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ႔စကား သူတို႔မေျပာႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ မနက္ျဖန္ဆိုျပီး အခ်ိန္ကို ေရႊ႕လို႔မရေတာ႔ပါဘူး။ မနက္ျဖန္ဆိုတာ သူတို႔နဲ႕ မသက္ဆိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ မနက္ျဖန္မ်ားစြာဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ျပီးဆံုးသြားခဲ႔ပါျပီ။
            ေမးပါရေစ။
            ဒါဆိုရင္ ' မနက္ျဖန္ ' နဲ႔ ' ေနာက္ဘဝ ' ဘယ္သူက နီးျပီး၊ ဘယ္သူကပိုေဝးသလဲ။
            ဥာဏ္ႏုနယ္တဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုသာေမးရင္ေတာ႔ မနက္ျဖန္ဆိုတာ နီးနီးေလး၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာ အေဝးၾကီးလို႔ ေျဖမွာပဲ။
            ဥာဏ္ၾကီးတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေမးရင္ေတာ႔ မနက္ျဖန္ဆိုတာ အေဝးၾကီး၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာ နီးနီးေလးလို႔ ေျဖမွာပါပဲ။ ေသခ်ာေတြးၾကည္႔ရင္ မနက္ျဖန္ဆိုတာေရာက္လာဖို႔ ေနာက္ထပ္ ( ၂၄ ) နာရီေလာက္ လိုေသးတယ္။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ။
            ဒါဆိုရင္ မေသခ်ာတဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ကိုယ္တကယ္ မပိုင္ဆုိင္တဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ဘာျဖစ္မယ္မသိတဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုိ႔ တန္ဖိုးထားေနမိၾကတာလဲ။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ မနက္ျဖန္ထက္စာရင္ အမ်ားၾကီးနီးတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔မ်ား အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးမထားမိၾကတာလဲ။
            ေနာက္ဘဝ ဆိုတာ နီးနီးေလးမွန္းသိရင္ အလုပ္ေတြကို ျပီးေအာင္ လုပ္သင္႔တယ္။ အခ်ိန္မဆြဲသင္႔ဘူး။ အမုန္းတရားေတြေနရာမွာ ေမတၱာတရားနဲ႔ အစားထိုးသင္႔တယ္။ မနာလို၊ ဝန္တိုမွဳေတြေနရာမွာ အျပန္အလွန္ ေလးစားမွဳေတြနဲ႔ ဆက္ဆံသင္႔တယ္။ ယံုၾကည္မွဳေတြနဲ႔ လက္တြဲသင္႔တယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လွည္႔ပတ္လိမ္ညာမွဳေတြေနရာမွာ ပြင္႔လင္းရိုးသားမွဳေတြနဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုဖြင္႔ျပီး ဆက္ဆံသင္႔တယ္။ အတၱစိတ္ေတြေနရာမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ အစားထိုးသင္႔တယ္။ ကိုယ္ယူထားတဲ႔ တာဝန္ကိုေက်သင္႔တယ္။ ကိုယ္ေပးထားတဲ႔ ကတိကိုတည္သင္႔တယ္။ ကိုယ္ေျပာထားတဲ႔စကားကို ကိုယ္ နားေထာင္သင္႔တယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ' မနက္ျဖန္ ' ဆိုတာ မေသခ်ာလုိ႔ပါပဲ။
            မေသခ်ာတဲ႔ မနက္ျဖန္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလို႔မ်ား ေမွ်ာ္လင္႔ေနၾကတာလဲ။ မနက္ျဖန္္ဆိုတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ မေသခ်ာတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အျပန္အလွန္ေပးျပီး ဘာလို႔ လွည္႔စားခ်င္ေနၾကတာလဲ။ မနက္ျဖန္ဆိုတာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလာက္ မေသခ်ာပါဘူး။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ ေသခ်ာေတြးၾကည္႔ရင္ လူတိုင္းအတြက္ အဆင္သင္႔ရွိေနတဲ႔ အနီးဆံုးအရာပါ။
            ဒါေၾကာင္႔…
            ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေတြ ျပင္သင္႔တယ္။ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ ရွိသင္႔တယ္။ လက္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိသင္႔တယ္။ ပါးစပ္မွာ မုသားေတြ မပါသင္႔ဘူး။ ႏွလံုးသားမွာ စာနာစိတ္ေတြ ရွိသင္႔တယ္။ လုပ္သင္႔တဲ႔ အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္မီျပီးေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ လိုတယ္။
            ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူး။ ဒီဇိုင္းဆရာရဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာတဲ႔ ' မနက္ျဖန္ လာၾကည္႔ပါ ' ဆိုတဲ႔ စကားနဲ႕ ကားလမ္းေပၚက လူႏွစ္ေယာက္ ေသဆံုးမွဳျဖစ္ရပ္၊ ဒီႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ျပီးသိလာရတဲ႕ ခံစားသိပါ။
            ဒါေၾကာင္႔… သတိဆိုတဲ႕ ခံစားသိေလးနဲ႔ ဒီစာကို ေရးမိတာပါ။
            ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မျပီးမျပတ္ေသးတဲ႔အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး၊ တာဝန္ယူျပီး တာဝန္မေက်ေသးတဲ႔ အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ၊ ကတိေတြေပးျပီး ေမ႔ေနတဲ႔ ၊ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိေနေသးတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရာက္လာႏုိင္တဲ႔ ေနာက္ဘဝ ကၽြန္ေတာ္ေမ႔ေနတယ္။ မနက္ျဖန္ကို ေသခ်ာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနတယ္။ မနက္ျဖန္ကို ပိုင္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အခ်ိန္ေတြဆြဲတယ္ ၊ ပ်င္းရိစိတ္ေတြေမြးတယ္။ ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္တိုင္း ေပ်ာ္ေနတယ္။
            အလုပ္ဆိုတာ သူ႔အရြယ္န႔ဲသူ ရွိတယ္။ ေနာက္ဘဝဆိုတဲ႔အသိ ဝင္လာတာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အရြယ္မွာ လုပ္ရမယ္႔အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ တာဝန္မေက်ဘဲ အနီးဆံုးျဖစ္တဲ႔ ေနာက္ဘဝကူးသြားခဲ႔ရင္ မေတြးရဲစရာပါပဲ။ 
            အရင္တုန္းက ေနာက္ဘဝဆိုတာ အေဝးၾကီး၊ မနက္ျဖန္ဆိုတာ နီးနီးေလးလို႔ထင္ထားတာ။
            အခုမွေတြးမိတယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုတာက အေဝးၾကီး၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာက နီးနီးေလး။
            ဒါေၾကာင္႔ " မနက္ျဖန္ " ဆိုျပီး အခ်ိန္မဆြဲေၾကး။ 

            စာဖတ္သူေတြးၾကည္႔ဖို႔ပါ။ 

 နီးနီးေ၀းေ၀း အေတြး လက္ေဆာင္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးဘုန္း(ဓာတု)

Country

free counters
 

ဦးဘုန္း (ဓာတု) မႏၱေလး. Copyright 2011 All Rights Reserved Free Wordpress Templates by Brian Gardner Blogger Templates presents HD TV Fringe Streaming. Featured on Wedding Photographers Singapore.